'De Gifmenger' is het adembenemende romandebuut van de Gentenaar Pierre Charles Buyle (°1957). Het verhaal graaft naar de verre wortels van het probleem waarvan Michel Houellebecq en Boualem Sansal de ontwikkeling beschreven in 'Soumission' en '2084'. Aan de basis hiervan ligt een oud geschrift uit Jemen.
In Sadah, een oeroud stadje in het noordwesten van Jemen, ontmoette Buyle de laatste vertegenwoordigers van de Jemenitische Joden, ambachtslui die er hun moeizaam en bedreigd bestaan sleten als zilversmeden en met wat gesjacher in halfedelstenen en juwelen. De ontdekking van een rafelige tekstbundel die een edelsmid hem in Sadah te koop aanbood maakte subiet een einde aan een ander romanproject van Buyle. De onthullingen in de tekstbundel over het ontstaan van wat Johannes Damascenus in de 8e eeuw ten onrechte als de zoveelste nieuwe christelijke ketterij beschouwde, waren te adembenemend. Toen al had het gif zich al te ver verspreid....
In de voetsporen van de roekeloze avonturier en ex-dichter Arthur Rimbaud, "un adorable petit voyou" zou Gide zeggen, trok Buyle in 1991 naar Jemen om een glimp op te vangen van de laatste restjes van het Arabia felix zoals zowel Rimbaud als Thesiger het nog gekend moeten hebben. Buyle kwam te laat en trof meer ruïnes en verwaarlozing aan dan overblijfselen van de indrukwekkende Zuid-Arabische stedelijke architectuur. Vandaag, 25 jaar later, heerst er chaos en waanzin.
